Captain Flip

Captain Flip is het resultaat van de vraag: “wat als een spel zo simpel was als elke beurt één tegel omdraaien?”

Op tafel ligt een smal grid van tegels. En ja, tijdens je beurt doe je echt niks anders dan één tegel omdraaien. Dat is de simpele kern die dit spel erg makkelijk te leren maakt.

Wat gebeurt er dan? Je neemt de bijbehorende actie. Als je de tegel open hebt gedraaid, doe je de actie met het hartje. Als je de tegel dicht hebt gedraaid, doe je de actie met het doodshoofd.

Meestal is dit de “scoor een tegel” actie. Misschien een tegel in dezelfde rij. Misschien een aangrenzende tegel. Maar in alle gevallen moet het een dichte (en dus geheime) tegel zijn die je scoort.

Wat betekent dat je moet onthouden waar de hoge scores liggen … of blunderen en per ongeluk in een stapel negative punten stuiteren.

Bijzonderheden

Zoals gezegd was mijn doel met dit spel het vinden van de absoluut simpelste regels. Terwijl het een spel blijft met diepgang en variatie.

De eerste versies waren ofwel te simpel ofwel te ingewikkeld, totdat ik deze mix vond tussen een geheugenspel en een actiespel. Je moet onthouden welke tegels hoge punten geven, maar ook welke tegels een actie hebben zodat je die daadwerkelijk kunt scoren.

Dit verandert een spel dat je kan leren in dertig seconden in eentje die toch erg lastig te winnen is. En dat is in mijn ogen toch wel het ideale spel (“easy to learn, hard to master”).

Natuurlijk, zoals de introductie verklapt, zijn er wel extra regels nodig (naast alleen “draai een tegel om”). Maar die regels gaan over consequenties of scoren. De daadwerkelijk actie die je doet, elke beurt, zonder uitzondering, is altijd “draai een tegel om”.

En dat is toch waar nieuwe spelers het meeste mee strugglen—onthouden wat alle dingen zijn die ze tijdens hun beurt moeten doen—en daarom zoek ik altijd manieren om dat te versimpelen. (Bovendien kunnen gevolgen of scoringsregels natuurlijk simpelweg worden herhaald als je ernaar vraagt, na je actie te hebben gedaan.)